Na początku naukowcy identyfikują potencjalne substancje lub technologie, które mogą przynieść korzyści zdrowotne. Te potencjalne terapie są najpierw testowane w badaniach przedklinicznych, które obejmują badania in vitro (na komórkach) i in vivo (na zwierzętach). Zadaniem tych badań jest ocena głównych właściwości, takich jak bezpieczeństwo, toksyczność i wstępna skuteczność. Po pozytywnych wynikach badań przedklinicznych, produkt może przejść do badań klinicznych na ludziach. Proces ten jest ściśle regulowany i kontrolowany przez różnorodne organy, takie jak FDA w Stanach Zjednoczonych czy EMA w Unii Europejskiej. Badania kliniczne odbywają się w kilku etapach, z których każdy ma na celu zbadanie innych aspektów terapii. Początkowe fazy koncentrują się na bezpieczeństwie i odpowiednich dawkach, podczas gdy późniejsze fazy badają skuteczność i porównują nową terapię z już istniejącymi metodami leczenia. Każde badanie kliniczne przechodzi przez kilka faz, które mają na celu systematyczne i szczegółowe zbadanie nowego leku lub terapii. Runda I obejmuje testy na niewielkiej grupie zdrowych ochotników albo pacjentów z daną chorobą, aby określić bezpieczeństwo i dawkowanie. Ta faza jest kluczowa, ponieważ dostarcza pierwszych danych na temat tego, jak substancja oddziałuje na organizm człowieka. Faza II rozszerza badania na większą grupę pacjentów, koncentrując się na skuteczności a także kolejnym monitorowaniu bezpieczeństwa. To w tej fazie na prawdę często wykrywa się potencjalne skutki uboczne oraz określa optymalną dawkę. Faza III to badania na szeroką skalę, obejmujące setki albo dosłownie tysiące pacjentów. Celem tej fazy jest zgodę skuteczności, monitorowanie działań niepożądanych, oraz zestawienie nowej terapii z obecnymi standardami leczenia. Po pomyślnym zakończeniu tej fazy, produkt może zostać zatwierdzony przez odpowiednie organy regulacyjne. Faza IV, znana także jako badania post-marketingowe, odbywa się po zatwierdzeniu leku. Ta runda ma na celu dalsze monitorowanie bezpieczeństwa i skuteczności terapii w szerszej populacji a także wykrywanie rzadkich lub długoterminowych skutków ubocznych. Współczesne badania kliniczne bardzo często angażują pacjentów i społeczeństwo na różnych etapach procesu badawczego. Jest to znane jako zaangażowanie pacjentów i publiczności (PPI). Pacjenci, ich opiekunowie a także osoby z doświadczeniem choroby mogą wnieść unikatowe perspektywy i wartościowe informacje, które pomagają kształtować i wpływać na kierunek badań. Zaangażowanie pacjentów może obejmować udział w projektowaniu badań, opracowywaniu pytań badawczych, oraz w analizie i interpretacji rezultatów. Dzięki temu badania stają się bardziej zorientowane na potrzeby pacjentów i społeczności, co z kolei zwiększa ich relewantność i przystępność. Pacjenci mogą również pomóc w komunikacji wyników badań, zapewniając, że są one prezentowane w sposób zrozumiały i przystępny dla szerokiego odbiorcy. Pacjenci mogą uczestniczyć w różnych etapach badań, od formułowania pytań badawczych po analizę i interpretację wyników. Ich wkład pomaga uczynić badania bardziej zorientowanymi na potrzeby użytkowników końcowych a także zwiększa ich relewantność i przystępność. A dodatkowo, zaangażowanie społeczeństwa w proces komunikacji wyników badań zapewnia, że są one przedstawiane w sposób zrozumiały i przystępny dla szerokiego grona odbiorców. PPI jest szczególnie istotne w badaniach dotyczących chorób rzadkich i przewlekłych, gdzie doświadczenia i potrzeby pacjentów mogą różnić się od standardowych. Dzięki zaangażowaniu pacjentów, badania mogą całkiem dobrze odpowiadać na realne potrzeby i wyzwania związane z danymi schorzeniami, co prowadzi do bardziej skutecznych i spersonalizowanych terapii.
Więcej informacji na podany temat znajdziesz tutaj: Cros.
Informacje na stronie mają charakter wyłącznie informacyjny.